Badania modelu imisji cząstek stałych PM10 w środowisku tras komunikacyjnych

Abstract
W artykule przeanalizowano behawiorystyczne modele imisji cząstek stałych PM10 Przedmiotem badań były jednowymiarowe modele, uwzględniające liniową zależność imisji cząstek stałych PM10 od imisji dwutlenku azotu i imisji tlenku węgla. Do identyfikacji współczynników modeli wykorzystano wyniki badań empirycznych imisji zanieczyszczeń, dokonywane na stacji nadzorowania jakości powietrza Warszawa–Komunikacyjna w Warszawie przy Al. Niepodległości. Identyfikacji współczynników modeli dokonano dla zbiorów obejmujących wyniki pomiaru: w całym roku i w poszczególnych miesiącach. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono silną korelację między badanymi zbiorami oraz dużą niepowtarzalność zarówno współczynników korelacji badanych zbiorów, jak i współczynników modeli. Stwierdzono konieczność statystycznego traktowania identyfikacji behawiorystycznych modeli imisji cząstek stałych PM10 dla kategorii, opisujących właściwości źródeł emisji zanieczyszczeń i warunków ich rozprzestrzeniania.
Description
Keywords
Citation
Belongs to collection