„Retromania” lat 80. O różnych obliczach kina neo-noir

Abstract
Joanna Kostana w artykule ">>Retromania<< lat 80. O różnych obliczach kina neo-noir" zwraca uwagę, że reżyserzy tworzący w latach 80. byli zaznajomieni z tradycją kina. Celem autorki jest wydobycie z ich dokonań rysu nostalgicznego. Aby tego dokonać, bierze ona na warsztat wybrane dzieła tzw. drugiej fali kina neo-noir: "Żar ciała" Lawrence’a Kasdana, "Łowcę androidów" Ridleya Scotta i "Blue Velvet" Davida Lyncha, które analizuje nie tylko pod kątem zabiegów narracyjnych, ale także z perspektywy estetycznej. Autorka szkicuje powiązania neo-noir z jego poprzednikiem, czarnym kinem, datowanym na lata 40. i 50. XX wieku. Kostana zwraca także uwagę na cechy, które ulegają wyeksponowaniu bądź pominięciu w filmach neo-noirowych z lat 80. XX wieku. Zastanawia się również, w jaki sposób neo-noir koresponduje ze specyfiką dekady, w tym z filozofią postmodernizmu. Z tym pytaniem wiąże się kolejna kwestia: jeśli uznamy, że amerykański czarny film stanowił odpowiedź na wojenny i powojenny chaos – to czy późniejsze powroty do niego są analogicznym przejawem kolejnego kryzysu? Dla Kostany neo-noir różni się od postmodernizmu swoją podatnością na aktualizację, stanowiąc nowy rodzaj sztuki filmowej – rozpięty między przeszłością a teraźniejszością.
Description
Keywords
Citation
Belongs to collection