Dendrochronologiczny zapis osiadania terenu wywołanego przez górnictwo podziemne (Wyżyna Śląska)

Abstract
Podziemna eksploatacja węgla kamiennego jest na Wyżynie Śląskiej prowadzona od połowy XVIII wieku. Często skutkuje to powstawaniem antropogenicznych form rzeźby terenu m.in. niecek z osiadania i zapadlisk. Badano dwa obniżenia z osiadania porośnięte lasem mieszanym z sosną zwyczajną (Pinus sylvestris) i dębem szypułkowym (Quercus robur). Stwierdzono, że 97,7% drzew porastających stanowisko badawcze ma pnie pochylone ku centrum niecek z osiadania. Zmiany nachylenia terenu oraz zmiany wilgotności siedliska związane z osiadaniem mogą oddziaływać na przyrost radialny drzew, jednak dotąd w badaniach osiadania terenu związanego z górnictwem nie stosowano metod dendrochronologicznych. U opróbowanych 18 sosen stwierdzono występowanie zwiększonej liczby drzew wykształcających dekoncentryczność i drewno reakcyjne w okresach intensywnej eksploatacji węgla kamiennego w regionie (lata 20. oraz 60.-80. XX wieku). Podobna zależność jest trudniejsza do uchwycenia w przypadku redukcji przyrostów rocznych.
Description
Keywords
Citation
Belongs to collection