Koncepcja nowego wskaźnika atrakcyjności migracyjnej i jego zastosowania
Streszczenie
Celem artykułu jest przedstawienie propozycji nowego wskaźnika, opartego na danych macierzowych rejestrowanych wymeldowań i zameldowań pomiędzy gminami. Jest to wskaźnik nadający się przede wszystkim dla oceny migracji wewnętrznych. Zakłada się, że fakt zameldowania jest bardzo mocnym dowodem trwałej migracji i może być uznany za pośredni dowód atrakcyjności (gminy) dla osiedlenia się. Jest ona tym większa, im z dalszej odległości przybył migrant, tj. im większą wykonał pracę migracyjną (w analogii do pracy w fizyce: masy przemnożonej przez odległość przemieszczenia). Wynika to nie tylko z atrakcyjności samego miejsca docelowego, ale przy dużych odległościach wielu konkurencyjnych alternatyw (tzw. sposobności pośrednich – intervening opportunities według koncepcji S.A. Stouffera). Zaproponowano wzór na ten wskaźnik i wykonano obliczenia dla wybranych przykładów (poziom krajowy, regionalny i lokalny), wykorzystując dane macierzowe za lata 1989–2018. Wyniki wskazują na silne różnicowanie się zbioru gmin w różnych układach terytorialnych, w tym wysoki wzrost największych aglomeracji tzw. wielkiej piątki (Kraków, Poznań, Trójmiasto, Warszawa, Wrocław), szczególnie stolicy i jej strefy podmiejskiej. Wskaźnik może mieć zastosowanie do porównań i badań hierarchii migracyjnej, atrakcyjności osiedleńczej, polaryzacji i konwergencji społeczno-gospodarczej i in.
Kolekcje
- Czasopismo Geograficzne [152]
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: