Wymiar regionalny procesów industrializacji i dezindustrializacji na przykładzie Gruzji
Streszczenie
Inspiracją do napisania artykułu stały się opinie o dezindustrializacji gospodarki Gruzji.
Opracowania te nie zagłębiają się jednak w regionalną strukturę tego procesu. Lukę tę
wypełnia niniejsza praca. Jej głównym zadaniem jest identyfikacja zróżnicowania przestrzennego
uprzemysłowienia Gruzji i jego zmian. W tym celu: (1) opisano uwarunkowania
uprzemysłowienia kraju i dokonano ich periodyzacji; (2) przeprowadzono analizę
zróżnicowania przestrzennego poziomu uprzemysłowienia i ich zmian w latach 2006–
2020; (3) zbadano poziom koncentracji przestrzennej uprzemysłowienia; (4) dokonano
klasyfikacji regionów pod względem stanu uprzemysłowienia i dynamiki jego zmian.
Wyniki zinterpretowano nawiązując m.in. do koncepcji polaryzacji i zależności od
ścieżki. Zakres przestrzenny obejmuje Gruzję w podziale administracyjnym pierwszego
stopnia z wyłączeniem Abchazji i Osetii Południowej. W pracy wykorzystano metody
historyczno-opisowe, matematyczno-statystyczne (iloraz lokalizacji, współczynnik Florence’a,
metody analizy skupień – najbliższego sąsiada i inne), kartograficzne i graficzne.
Wykazano, że o ile w skali kraju można mówić o ponownym odradzaniu się przemysłu,
o tyle w jego niektórych regionach procesy są ukierunkowane odmiennie. Wyróżniono:
bieguny rozwojowe, bieguny zastojowe, satelity depresywne, satelity wschodzące, peryferia
zastojowe i peryferia depresywne. Wiodąca rola Tbilisi dopiero w ostatnich latach
zaczyna pozytywnie oddziaływać na regiony otaczające, a negatywnie na pozostające w dalszym cieniu stolicy. Wzrasta rola Adżarii (Batumi), które zdystansowało Imeretię (Kutaisi).
Kolekcje
- Czasopismo Geograficzne [152]
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: