Abstract
Artykuł stanowi komentarz do segmentu opracowań niemieckich mediolingwistów (Ulricha Schmitza, Hartmuta Stöckla, Gerda Antosa, Niny-Marii Klug), które zostały przetłumaczone przez polskich germanistów. Zawarto w nim refleksję dotyczącą statusu, celu i metod badaw-
czych polskiej mediolingwistyki z uwzględnieniem dokonań konceptualnych lub analitycznych, takich jak zalecenie prowadzenia analiz korpusów, poszerzenie przedmiotu zainteresowania mediolingwistyki o badania nad „wspólnotami postrzegania”, wykorzystanie w badaniach mediolingwistycznych perspektyw pragmatycznej (także do analizy przekazów kodowanych bez uży-
cia słowa), pragmasocjolingwistyczno-genologicznej oraz retorycznej, dostrzeżenie potencjału komparatystycznych analiz diachronicznych.