Odcienie modernizacji polskich osiedli mieszkaniowych. Problem identyfikacji społecznej miejsca – kolor jako wartość przestrzeni miasta
Abstract
Powierzchowna modernizacja polskich osieli mieszkaniowych sprowadza się do ocieplania budynków i nadawania im fantazyjnych kolorów, co stanowi strategię doraźną, ale sporną w kwestii estetycznej. Brak spójnej taktyki na globalną rewitalizację osiedli z wielkiej płyty obejmującej zarówno działania mające na celu przywrócenie jakości funkcjonalnej budynków, jak i estetyczny wizerunek osiedla, oraz deficyt działań na rzecz humanizacji osiedli mieszkaniowych, czyli działań skoncentrowanych na analizie potrzeb i oczekiwań odbiorcy – mieszkańca to bolączka wszystkich miast w Polsce. Kolejne fantazyjne i często po prostu infantylne realizacje kolorystyczne elewacji wykonane w ramach tzw. termomodernizacji bloków ostatecznie ośmieszają ideę „kłopotliwego dziedzictwa architektury”, jakim są osiedla wielkopłytowe.
Artykuł stanowi próbę nakreślenia problematyki identyfikacji społecznej miejsca wyrażanej poprzez kolor i barwne podziały elewacji. Informacja wizerunku zewnętrznego bloku mieszkalnego jest zazwyczaj sprzeczna z jego faktycznym stanem technicznym i standardem mieszkań. Wyodrębnianie części wspólnych i prywatnych, ujednolicanie i scalanie, unifikacja, a potrzeby zaznaczania indywidualności miejsca zamieszkania, wszystkie te potrzeby „malują” się na elewacjach polskich „blokowisk”.
Collections
- Artykuły / Articles [16158]