Językowy wymiar twórczości Zbigniewa Warpechowskiego: słowo/ tekst/performance
Abstract
Działalność artystyczna Zbigniewa Warpechowskiego, polskiego artysty i teoretyka sztuki, dostarcza ciekawych odniesień i kontekstów do badania związków sztuki performance ze sztuką słowa. Twórczość tego artysty pozwala spojrzeć na sztukę performance jak na swego rodzaju system komunikacji, oparty na działaniu. Artysta ten widzi źródło swoich performances w doświadczeniu poetyckim, a w swoich działaniach świadomie wykorzystuje słowo jako tworzywo, działając w obrębie materii języka. Przykładami tego rodzaju manipulacji są takie zabiegi jak: odczytywanie fragmentów poezji w trakcie performance’u, wykorzystanie wizualnych aspektów słowa, tworzenie przestrzeni dialogu z publicznością itp. Słowo było przez niego wykorzystywane również jako dopełnienie wystąpienia. Do opisu performances Warpechowskiego można wykorzystać teorie semiotyczne, które pozwalają lepiej zrozumieć sposób funkcjonowania znaków w wydarzeniu typu performance. Również bogata autonarracja tworzona przez artystę ma charakter performatywny. Koncepcje artysty na temat sztuki, w zestawieniu z osiągnięciami współczesnej humanistyki oraz teoriami antropologów, teatrologów, teoretyków sztuki i przedstawicieli badań nad językiem, stwarzają możliwość odkrywania nowych perspektyw performatyki jako dziedziny nauki.