Wbudowane instrumenty pochodne w MSR/MSSF - zmiany

Abstract

Wśród instrumentów finansowych można wyróżnić trzy podstawowe grupy: instrumenty pierwotne, instrumenty pochodne i instrumenty wbudowane. Wbudowany instrument pochodny jest składnikiem hybrydowego instrumentu, który zawiera umowę zasadniczą niebędącą instrumentem pochodnym. Powoduje on, że część przepływów pieniężnych wynikających z instrumentu łącznego zmienia się w sposób podobny do przepływów wynikających z samodzielnego instrumentu pochodnego. Tym samym, część przepływów pieniężnych wynikających z umowy zasadniczej jest modyfikowana na podstawie stopy procentowej, ceny towaru, kursu waluty, indeksu cen lub stóp. Zgodnie z MSSF 7 z 2006 r. podmiot ocenia, czy wbudowany instrument pochodny należy oddzielić od umowy zasadniczej i ujmować jako instrument pochodny w momencie, gdy jednostka ta staje się po raz pierwszy stroną umowy. Niedozwolone jest dokonywanie późniejszych ponownych ocen, chyba że do warunków umowy wprowadzana jest zmiana w znaczący sposób modyfikująca przepływy środków pieniężnych, które w przeciwnym razie byłyby wymagane zgodnie z umową. Zmiany z 2008 r. dotyczą obowiązkowej oceny wbudowanych instrumentów pochodnych po reklasyfikacji składnika aktywów finansowych. Jeżeli nie można wiarygodnie wycenić wartości godziwej instrumentu pochodnego, który należałoby odłączyć, wówczas hybrydowy składnik aktywów finansowych pozostaje w całości w kategorii instrumentów finansowych wycenianych według wartości godziwej przez wynik finansowy. Zgodnie ze zmianami w 2010 r. wbudowane instrumenty pochodne ujmuje się oddzielnie od umowy zasadniczej, gdy nie są ściśle powiązane z tą umową. W nowym MSSF9 zniesiono wymóg wydzielania wbudowanych instrumentów pochodnych od podstawowego instrumentu finansowego. Kontrakt hybrydowy będzie w całości klasyfikowany według zamortyzowanego kosztu lub według wartości godziwej. Większość kontraktów hybrydowych, gdzie kontrakt podstawowy jest aktywem finansowym, będzie wyceniana w całości według wartości godziwej.