Sztuka w mieszkaniu czy sztuka (za)mieszk(iw)ania

Abstract

Artykuł poświęcony jest zjawisku obecności sztuki w mieszkaniu. Sens jej obecności w przestrzeni mieszkalnej jest problematyczny. Ornament i ozdoba jako środki kreowania stanu zamieszkiwania charakteryzują się modalnością. Z jednej strony warunkują wywołanie poczucia „swojskości”, a z drugiej przenoszone są poniżej progu refleksyjnego doświadczenia. Przeżywanie i kontemplowanie dzieła łączy się z pogłębioną refleksyjnością. Czy ma zatem sens rozprawianie o sztuce w mieszkaniu? Z kolei sztuka mieszkania to „moszczenie się” i budowanie wrażenia swojskości. Zamieszkiwanie, czyli „bycie u siebie” opiera się na nawykowej formule doświadczania ładu materialnego. Prezentowane studium empiryczne oparte jest na badaniach prowadzonych zgodnie z logiką metodologii teorii ugruntowanej. W artykule uwzględniono dwa plany analityczne: 1) polaryzowanie stylizacji – opozycja imitacji i autentyczności, 2) łączenie walorów nowoczesności i rustykalności.