Ksiądz profesor Joseph Ratzinger na Soborze Watykańskim II
Streszczenie
J. Ratzinger participated in the preparatory works for the II Vatican Council, as well as in the Council itself. He assessed documents and proposed amendments. He tried to show the most important goals of the coming Council, such as strengthening of the apostolic spirit, testifying about Jesus Christ, ecumenism, renewal of the internal life of the Church, response to the new experiences of today’s man. He prepared the lecture of cardinal Frings in Genoa which was an attempt to map the theological program of the Council. Thanks to the archbishop of Cologne, he takes part in the Council as his theological consultant. He prepares the speeches of the cardinal at the Council. He attends the meetings of the German speaking participants of the Council at the dell` Anima college. He becomes the official theologian of the Council (peritus) already during the first session of the Council. He takes part in the works on the dogmatic Constitution on the Church Lumen gentium, in particular the excerpt on the collegiality of bishops (articles 22-27). He contributes to the work of the subcommittee in an significant way which drafts the first chapter of the Ad gentes Decree showing the foundations of the mission activity of the Church. He assists in drafting the Dei Verbum Constitution. In a series of books written on the particular sessions of the Church he gives a direct and extensive commentary on the events of the Council. For Ratzinger the Council is a time of theological maturation, learning, getting to know the prominent representatives of the universal Church, meeting the great theologians, such as Henri de Lubac, Jean Danielou, Yves Congar or Gerard Philips. J. Ratzinger uczestniczył zarówno w pracach przygotowawczych do Soboru Watykańskiego II jak i w samym Soborze. Oceniał przysyłane mu dokumenty i proponował korekty. Starał się ukazać najistotniejsze cele zwoływanego Soboru takie jak umocnienie ducha apostolskiego, świadectwo o Jezusie Chrystusie, ekumenizm, odnowa wewnętrznego życia Kościoła, odpowiedź na nowe doświadczenia człowieka współczesnego. Przygotował wykład kardynała Fringsa w Genui będący próbą zarysowania teologicznego programu Soboru. W Soborze bierze udział dzięki arcybiskupowi Kolonii i jako jego teologiczny doradca. Przygotowuje wystąpienia kardynała na Soborze. Bierze udział w spotkaniach niemieckojęzycznych uczestników Soboru w kolegium dell` Anima. Już pod koniec pierwszej sesji Soboru zostaje oficjalnie teologiem soborowym(peritus). Uczestniczy w pracach nad powstaniem Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium a szczególnie jej fragmentu dotyczącego nauki o kolegialności biskupów(artykuły 22-27). Wnosi istotny wkład w prace podkomisji opracowującej pierwszy rozdział dekretu Ad gentes, ukazujący teologiczne podstawy działalności misyjnej. Pomaga w opracowywaniu konstytucji Dei Verbum. Przedstawia dziennikarzom stan prac soborowych. Szeroko komentuje na gorąco wydarzenie Soboru w serii książek poświęconych poszczególnym sesjom soborowym. Dla Ratzingera Sobór jest czasem teologicznego dojrzewania, uczenia się, poznawania wybitnych przedstawicieli Kościoła powszechnego, spotykania wielkich teologów takich jak m.in. Henri de Lubac, Jean Danielou, Yves Congar czy Gerard Philips.
Kolekcje
- Artykuły / Articles [16126]
Korzystanie z tego materiału jest możliwe zgodnie z właściwymi przepisami o dozwolonym użytku lub o innych wyjątkach przewidzianych w przepisach prawa, a korzystanie w szerszym zakresie wymaga uzyskania zgody uprawnionego.