Uszkodzenia stożka rotatorów w podeszłym wieku. Rehabilitacja pooperacyjna i w leczeniu zachowawczym
Streszczenie
Podjęcie decyzji o leczeniu operacyjnym stożka rotatorów w podeszłym wieku jest obarczone pewnym ryzykiem. U około 8% chorych obserwuje się powikłania pooperacyjne, a nawet 1/3 z nich nie uzyskuje dobrego efektu terapeutycznego.
Celem niniejszej pracy jest przedstawienie efektów leczenia zachowawczego i chirurgicznego stożka rotatorów w świetle najnowszych doniesień dotyczących postępowania fizjoterapeutycznego w przypadku tego typu uszkodzeń u osób w podeszłym wieku. Materiał badany stanowi 70-letni pacjent z zerwaniem stożka rotatorów w prawej i lewej kończynie. Staw ramienny prawy leczono zachowawczo (czas obserwacji 2 lata), natomiast staw ramienny lewy operacyjnie (szycie ścięgien mięśnia nadgrzebieniowego i podgrzebieniowego). W perspektywie długiej obserwacji można wnioskować, że u chorego z pełnym zerwaniem stożka rotatorów leczenie zachowawcze może przynieść niegorsze rezultaty funkcjonalne niż artroskopowa naprawa. W przypadku chorych w podeszłym wieku ingerencja chirurgiczna nie zawsze jest gwarancją zadowalającego efektu funkcjonalnego.
Leczenie operacyjne u osób w podeszłym wieku powinno być podejmowane jedynie wtedy, gdy leczenie zachowawcze (rehabilitacja w połączeniu z farmakoterapią) zakończy się niepowodzeniem.
Kolekcje
- Artykuły / Articles [16165]
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: