Ku dywersyfikacji: polityka gospodarcza Kataru

Abstract

Katar należy do najzamożniejszych krajów świata, z PKB per capita w wysokości 63 tys. USD (2006)2. Od kilku lat państwo to cechuje się wysokim wzrostem gospodarczym, który w 2006 r. osiągnął 8,8%3. Wraz z Arabią Saudyjską, Bahrajnem, Kuwejtem, Omanem i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi należy do Rady Współpracy Państw Zatoki (GCC – Gulf Cooperation Council). Wyróżniają się one trzema cechami: należą do najbardziej zamożnych państw świata, swoje bogactwo zawdzięczają surowcom naturalnym (ropa naftowa i gaz ziemny), a przy tym są uważane za najbardziej konserwatywne w całym świecie islamu. Jednocześnie państwa Zatoki (a zwłaszcza emirat Dubaju) zwracają na siebie uwagę wyrafinowanymi inwestycjami i bogactwem. Uważa się jednak, że nie próbują one przeprowadzić skutecznej dywersyfikacji gospodarczej; na tyle skutecznej, aby pozwoliła na uniezależnienie się tych krajów od surowców energetycznych, które, co prawda w dalekiej przyszłości, ale zostaną wyczerpane. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie prób dywersyfikacji gospodarki Kataru, emiratu relatywnie mniej znanego, który dąży do pozycji lidera w regionie.