Skuteczność samokontroli a poziom lęku i depresji u młodzieży chorej na cukrzycę insulinozależną

Abstract

Celem niniejszej pracy było określenie związku pomiędzy natężeniem objawów depresji i lęku a skutecznością samokontroli cukrzycy insulinozależnej w grupie młodzieży. W badaniu wzięło udział 47 pacjentów (23 dziewczęta i 24 chłopców, średni wiek 17 lat) chorujących na cukrzycę insulinozależną typu 1. Zastosowano nastepujące metody: Kwestionariusz Becka (Beck Depression Inventory) do pomiaru poziomu depresji i Kwestionariusz STAI Spielbergera w adaptacji Wrześniewskiego do pomiaru natężenia lęku stanu i cechy. Do oceny skuteczności samokontroli wybrano wyniki badania hemoglobiny glikozylowanej (Hbalc), świadczącymi o wyrównaniu poziomów cukru we krwi w ciągu ostatnich trzech miesięcy. Uzyskane wyniki pokazały, że poziom depresji w grupie młodzieży chorej na cukrzycę jest silnie związany z natężeniem lęku osobowościowego i umiarkowanie z poziomem lęku sytuacyjnego. Lepszy poziom samokontroli korelował z krótszym stażem chorobowym. Gorszy poziom samokontroli był współzależny z nasileniem objawów depresji. Płeć nie różnicowała badanej młodzieży w zakresie cech osobowościowych. Podsumowując, poziom samokontroli cukrzycy typu 1 wśród młodzieży jest współzależny z ich stanem psychologicznym.