Porównanie wybranych odmian życicy trwałej w uprawie na zielonkę. Część I
Oglądaj/ Otwórz
Data
2015Autor
Grygierzec, Beata
Klimek-Kopyra, Agnieszka
Musiał, Kamila
Vozár, Luboš
Kovár, Peter
Metadane
Pokaż pełny rekordStreszczenie
Praca zawiera zestawienie wyników badań polowych i laboratoryjnych przeprowadzonych
w latach 2011–2012 w Gnatowicach koło Krakowa (220 m n.p.m.). Celem podjętych badań było porównanie
dziewięciu tetraploidalnych odmian życicy trwałej w uprawie na zielonkę pod względem wybranych
cech rolniczo-użytkowych, plonowania, zawartości włókna surowego oraz strawności. Do badań wybrano
trzy odmiany wczesne życicy trwałej: Lacerna, Prana i Rosalin; trzy odmiany średniowczesne: Bargala,
Calibara, Galibardi oraz trzy odmiany późne: Barelan, Elgon i Toledo. Pod względem przezimowania oraz
gęstości runi ocenianej wiosną stwierdzono istotne różnice między wybranymi odmianami życicy trwałej
wyłącznie w pierwszym roku użytkowania. Analizowane odmiany życicy trwałej na ogół dobrze odrastały
wiosną, jak i po 3 kolejnych pokosach. Pod tym względem istotne różnice między odmianami odnotowano
jedynie wiosną w pierwszym roku użytkowania. Wszystkie odmiany cechowały się wyrównaną wysokością
przed zbiorem I pokosu. Najlepiej plonowały odmiany wczesna Rosalin oraz późna Toledo, natomiast
najgorzej odmiany wczesne Prana i Lacerta. Najwyższych sumarycznych plonów suchej masy dostarczyły
odmiany późne, średnio o około 11% niżej plonowały odmiany średniowczesne, a o 18% mniej odmiany
wczesne. Spośród odmian wczesnych najwięcej włókna surowego zawierała Prana, wśród średniowczesnych
Calibara, a z późnych Elgon. Najwyższym współczynnikiem strawności odznaczały się odmiany
wczesne – wśród nich Rosalin, a najniższym odmiany późne, spośród nich Toledo. The study includes results of the field and laboratory research, that was carried out in 2011–2012 in
Gnatowice, near Krakow, at elevations of about 220 meters above sea level. The aim of the study was to
compare 10 tetraploid cultivars of perennial ryegrass, according to: selected agricultural characteristics,
yield of dry matter, content of crude fiber and digestibility of fodder. In the research, there were used
3 early cultivars of perennial ryegrass: Lacerna, Prana, Rosalin, 3 midearly cultivars: Bargala, Calibara,
Galibardi, and also 3 late cultivars: Barelan, Elgon, Toledo. As a result, it was observed that analysed cultivars
were characterized by quite fast regrowth in the spring, as also later, after next cuts. In this respect,
significant differences between cultivars were noted only in the spring, in the 1st year of use. All the cultivars
were characterized by similar height of plants in the 1st cut. The cultivars that reached the highest
yield were: early – Rosalin and late - Toledo. On the other hand, the lowest yield was presented by early:
Prana and Lacerta. In total the highest yields of dry matter provided late cultivars, on the average about
11% more than midearly cultivars, and about 18% more than early cultivars. The highest yield of crude
fiber among early cultivars was proved in Prana, for midearly in Calibara and for late cultivars in Elgon.
The highest digestibility of fodder characterized the early cultivars and the lowest – late cultivars.
Kolekcje
- Artykuły / Articles [16165]
Z tą pozycją powiązane są następujące pliki licencyjne: