Pedagogiczne Aspekty Zarządzania Organizacją Tom II

Abstract

Niniejsza monografia, którą oddajemy w ręce Czytelnika, jest kontynuacją oraz uzupełnieniem pierwszego tomu, opublikowanego w lutym bieżącego roku. Pozycja „Pedagogiczne aspekty zarządzania organizacją. Tom I” rozpoczęła zatem serię, która podejmuje problematykę zarządzania oraz pedagogiki, często wzajemnie uzupełniających się, a w wielu płaszczyznach także przenikających się. Tom II skupia więc wiedzę w obszarze funkcjonowania zespołów ludzkich, patrząc na nie z perspektywy osób zarządzających. Łączy przy tym teorię przedmiotu z bogatym praktycznym doświadczeniem wyrażonym przez szanownych Autorów poszczególnych piętnastu rozdziałów. W opinii Profesora Stanisława Ślusarczyka „(…) całość opracowania jest na dobrym merytorycznym poziomie, jest dobrze udokumentowana. Literatura jest trafnie dobrana przez Autorów. Należy podkreślić autorski charakter monografii, tak pod względem układu, jak i treści. Może ona inspirować do dalszych badań nad tą niezwykle ważną problematyką. Ważne są też walory aplikacyjne książki” . Połączenie pedagogiki i zarządzania w praktyce najczęściej wykorzystywane jest przez dyrekcje placówek oświatowych, lecz nie tylko. Do powyższej problematyki m. in. nawiązuje dr Dawid Miąsik, podkreślając przy tym, że osoby pracujące w zawodach, w których wchodzą w bliskie relacje interpersonalne, (np. w placówkach oświatowych), narażone są w sposób szczególny na wypalenie zawodowe. Zatem w przypadku pracowników oświaty główne problemy stanowią kwestie wychowawcze oraz wypalenie zawodowe. Do różnorodnych trudności i wyzwań w zawodach związanych z nauczaniem nawiązują też mgr Mirosław K. Szpakowski i mgr Ewelina Dąbek, którzy w pierwszym rozdziale powyższej monografii, bazując na własnych doświadczeniach, przybliżają arkana zawodu trenera biznesu. Autorzy bynajmniej nie przypadkiem rozpoczynają swe rozważania od stwierdzenia, które wyraził Arthur C. Clarke tymi słowy: „Jedyny sposób, by odkryć granice możliwości, to przekroczyć je i sięgnąć po niemożliwe”. Warto podkreślić w tym miejscu, iż w obecnych czasach, przy tak szybko rozwijającym się tzw. społeczeństwie wiedzy i informacji, nieodłącznym elementem jest innowacyjność. Rozwój systemów technologii teleinformatycznych podporządkowuje sobie już niemal wszystkie dziedziny współczesnego życia społecznego i gospodarczego. Na ten aspekt globalnej rzeczywistości zwracają uwagę w drugim rozdziale: Profesor Kazimierz W. Krupa, doc. Pavlo Skotnny oraz mgr Wojciech Krupa. Dzieląc się wieloletnimi osobistymi doświadczeniami, poszczególni Autorzy prezentują różnorodne praktyczne wskazówki, uwagi i spostrzeżenia, osadzając je bogato w najnowszej literaturze przedmiotu. Zasadnym w tym miejscu jest odniesienie do opinii, którą wyraża w recenzji Profesor Pavol Dancak, podkreślając, iż „(…) problematyka opracowania ukazuje rolę człowieka jako kreatora i twórcy różnych modeli zarządzania: trenera (Szpakowski, Dąbek), superwizora (Misiak), menadżera (Jędruszczak). Redaktorzy i Autorzy w prezentowanej monografii podejmują niezwykle istotne zagadnienia dla współczesnego człowieka – wartości, ukazując wiele zagadnień w perspektywie aksjologii. To szczególne odwołanie wydaje się szczególnie istotne dla Gołębiowskiego, Kępy, Mazur, Malec. Problematyka szczegółowa zarządzania organizacją, instytucją – głównie oświatową ukazana jest również w perspektywie współczesnych przemian i przeobrażeń cywilizacyjnych w skali globalnej (Krupa, Skorny, W. Krupa, Belina). Autorzy tekstów nie uciekają od trudnych tematów wiążących się z problematyką wychowania szkolnego w aspekcie pedagogicznym (Savchryn, Kuźmiczuk – Szewczuk, Skupień, Duda, Gandzel). Zagadnienie niepełnosprawności podjęła w przedłożonym materiale M. Mazur” . Zapraszając poszczególnych Autorów do niniejszej publikacji, redaktorzy pragnęli zwrócić szczególną uwagę na fakt, iż może ona służyć nie tylko poszerzeniu spektrum naszej wiedzy teoretycznej w obszarach zarządzania i pedagogiki, ale również nie mniej ważnej przecież praktycznej działalności człowieka. Właśnie dlatego, cała seria wydawnicza polecana jest nie tylko tym, którzy dopiero zdobywają swą wiedzę, ale też, a może przede wszystkim osobom, praktycznie kierującym organizacjami – zwłaszcza oświatowymi. Cenne uzupełnienie powyższej kwestii stanowi ostatni rozdział monografii, w którym mgr Patrycja Kucharska nawiązuje do wymiaru politycznego zastosowania nauk pedagogicznych. W opinii redaktorów doskonałą puentę powyższego wprowadzenia będą stanowiły słowa, wyrażone w recenzji przez Profesor Ślusarczyka. Czytamy mianowicie, że „w monografii Autorzy w sposób poprawny uzasadniają tezę, iż poprawa jakości zarządzania wymaga od menedżerów wyzbycia się zahamowań przed korzystaniem z wiedzy innych ludzi oraz pozbycia się „strachu” przed udostępnianiem swojej wiedzy wszystkim zainteresowanym. Zarządzanie stawać się powinno, tak jak w Japonii, sztuką mobilizowania i pobudzania inteligencji wszystkich osób/podmiotów przyczyniających się do wypełniania zadań organizacji. Tak więc, zgodnie z zaleceniem F.P. Druckera, atrybutami dobrego zarządzania powinny być inteligencja, wyobraźnia i wiedza. One to mają prowadzić do osiągnięcia mistrzostwa osobistego poprzez nieustanne kształcenie, ciągłe pogłębianie osobistych wizji przyszłości oraz obiektywne obserwowanie i diagnozowanie”. W nadziei zaspokojenia wszelkich oczekiwań Czytelnika, co do treści zawartych w powyższej monografii, składamy w tym miejscu serdeczne podziękowania wszystkim Autorom za profesjonalną współpracę oraz wolę dzielenia się wiedzą i praktycznymi doświadczeniami, bez czego nie byłaby możliwa publikacja, nie tylko w tak krótkim czasie, ale też o takiej wartości naukowej . Mówiąc o imponującym tempie składu, należy podkreślić, że jest to także w dużej mierze zasługą mgr. inż. Marcina Matlaka, grafika Gazety Zamojskiej. Wydanie niniejszej pozycji nie byłoby jednak możliwe bez dużego zaangażowania i cennych uwag recenzentów, którzy czuwali nad naukową stroną publikacji, jej merytoryczną zawartością i wreszcie nad ostatecznym kształtem. Właśnie za tę owocną pracę serdecznie dziękujemy Ks. Profesorowi Pavolowi Dancakowi oraz Panu Profesorowi Stanisławowi Ślusarczykowi. Mirosław K. Szpakowski, Ewelina Dąbek