Psycho-społeczne wymiary ,,wycofania społecznego'' na przykładzie Japonii

Abstract

Po II Wojnie Światowej, pod wpływem okupanta amerykańskiego, zaszedł w Japonii szereg istotnych zmian historyczno-gospodarczych i kulturowych. Oczekiwania społeczne stawiane nowym pokoleniom się zmieniły. Tradycyjny model rodziny zaczął się przekształcać. W rezultacie zaczęły pojawiać się problemy, nieznane dotąd, a w tym także i takie, które już zdążyły urosnąć do rangi problemów społecznych. Jednym z nich okazało się być Shakaiteki Hikikomori, czyli ,,wycofanie społeczne”, sprowadzające się do tego, że jednostki niechętnie oddalają się ze swoich domów, unikają kontaktów z innymi ludźmi i nie podejmują żadnej aktywności szkolnej ani zawodowej, przy czym u podstaw ich zachowania nie leżą zaburzenia czy choroby psychiczne. Dopiero brak kontaktów społecznych i szeroko rozumianej aktywności przez dłuższy okres czasu skutkuje pojawieniem się u nich szeregu negatywnych konsekwencji, którymi mogą być np. rozmaite zaburzenia i choroby psychiczne, regresja rozwojowa, a nawet samobójstwo.