Regionalizm ekonomiczny w Azji Południowej

Abstract
We współczesnej gospodarce światowej regionalizm, rozumiany jako proces polityczny prowadzący do większej integracji w określonym regionie geograficznym, stał się istotnym czynnikiem wpływającym na międzypaństwowe relacje gospodarcze oraz społeczne. W latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia potencjalne korzyści integracji regionalnej zostały także dostrzeżone w Azji Południowej, czego wyrazem było utworzenie w 1985 roku Południowoazjatyckiego Stowarzyszenia Współpracy Regionalnej (South Asian Association for Regional Cooperation, SAARC). Początkowo współpraca regionalna koncentrowała się na kilku najmniej konfliktowych obszarach współpracy (m.in.: rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich, meteorologia oraz polityka zdrowotna i społeczna). Z czasem współpracę rozszerzono o kolejne dziedziny, tj. transport, komunikacja, współpraca naukowa i technologiczna, biotechnologia, sport, sztuka i kultura, ochrona środowiska, walka z ubóstwem, rozwój społeczny (m.in.: walka z narkotykami i terroryzmem, problemy kobiet, dzieci i młodzieży) oraz turystyka [Areas of cooperation]. Natomiast od początku lat dziewięćdziesiątych państwa członkowskie SAARC dążą do zacieśniania powiązań ekonomicznych. Należy podkreślić, że regionalizm południowoazjatycki głównie opiera się na działaniach formalnych, które często nie przekładają się na wyniki gospodarcze. Chociaż proces zacieśniania współpracy w analizowanym regionie trwa już 30 lat, ugrupowanie charakteryzuje się relatywnie niskim stopniem zintegrowania. Celem opracowania jest analiza dynamiki procesu integracji gospodarczej w regionie Azji Południowej oraz ocena efektów współpracy w ramach SAARC.
Description
Keywords
Citation
Kostecka-Tomaszewska, L., Regionalizm ekonomiczny w Azji Południowej, [w:] A. Bocian. M. Proniewski (red.), Regionalizacja – Polityka – Etyka, Fundacja Promocji Rozwoju Podlasia, Białystok 2015, s. 177-193.
Belongs to collection