Związek twardości z dobrostanem i stresem w pracy

Abstract

Celem badań była analiza związków między twardością, wsparciem społecznym, stylami radzenia sobie i dobrostanem kierowników o wysokim lub niskim poziomie stresu w pracy. Przebadano 204 mężczyzn. Zastosowano skalę Dispositional Resilience (Bartone 1989), Skalę Wsparcia Społecznego (Cieślak 1995), kwestionariusz CISS (Endler i Parker 1990) Kwestionariusz Postrzeganego Stresu Organizacyjnego (Borucki 1988), oraz szereg narzędzi do pomiaru dobrostanu. Wyniki przeprowadzonych analiz wskazują, że związek twardości ze spostrzeganym wsparciem społecznym oraz ze stylami radzenia sobie ze stresem nie zależy od poziomu stresu wynikającego z pełnienia roli zawodowej. Wysoki poziom twardości związany jest z wysokim poziomem spostrzeganego wsparcia z pracy oraz z dużym nasileniem stylu skoncentrowanego na zadaniu. Zależność taką stwierdzono zarówno przy wysokim, jak i niskim poziomie stresu zawodowego. Również związek dobrostanu z twardością, stylem radzeniem sobie ze stresem i wsparciem społecznym wydaje się niezależny od poziomu stresu. Analizowano 19 relacji, ale tylko trzy z nich zależały od poziomu stresu. W przeciwieństwie do grupy ze słabym natężeniem stresu, w grupie o dużym jego nasileniu, wysoki poziom wsparcia od znajomych związany był z niskim poziomem dolegliwości somatycznych i z wysokim poziomem emocji pozytywnych. Wysoki poziom twardości współwystępował natomiast z dużym nasileniem dolegliwości somatycznych. Uzyskane rezultaty są spójne z wynikami innych badań (por. np. Smith i Mayers 1997), pokazujących, że twardość nie zawsze jest korzystna dla zdrowia.