Przedmiotem analiz jest teoria komunikacji Habermasa. Głównym celem stworzonej przez J. Haberamsa teorii było doprowadzenie do stworzenia tzw. idealnej sytuacji komunikacyjnej, z której wyłoni się następnie teoria dyskursu. Zakres obowiązywania teorii dyskursu jest znaczne węższy i ogranicza się do warsztatowej analizy aktów mowy.