Przemoc w związkach partnerskich oczami polskiego ustawodawcy. Problem prywatny czy państwowy?

Abstract

Zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego przemoc wobec kobiet jest naruszeniem praw człowieka niezależnie od tego, czy sprawcą jest osoba prywatna, czy publiczna. Przemoc w związkach partnerskich jest zjawiskiem stosunkowo rozpowszechnionym w Polsce. Statystyki jednak nie w pełni odzwierciedlają rzeczywistość, gdyż zjawisko to charakteryzuje się wysoką „ciemną liczbą”. Jedną z przyczyn ukrywania przemocy jest fakt, iż przemoc w rodzinie jest postrzegana jako sprawa prywatna. Jak wynika z badań naukowych, przemoc postrzega się w ten sposób zarówno w relacjach prywatnych, jak i na polu instytucjonalnym. Sprawia to, że problemy kobiet i zagrożenia dla ich życia i zdrowia są ignorowane oraz, że nie otrzymują one należnej pomocy. W tym artykule dokonałam weryfikacji, czy przemoc w rodzinie podobnie postrzega polski ustawodawca. Z mojej analizy wynika, że przemoc w rodzinie nie jest postrzegana przez polskiego ustawodawcę jako sprawa prywatna, ale jako problem państwowy i może ona stanowić przestępstwo. Organy państwowe mają więc obowiązek reagowania na tę przemoc, zapewnienia bezpieczeństwa osobom jej doświadczającym oraz udzielenia im niezbędnego wsparcia poprzez skuteczne interwencje. Postrzeganie przemocy w rodzinie jako sprawy prywatnej ignoruje więc przepisy prawa.