Czynniki i uwarunkowania rozwoju klasy kreatywnej w miastach europejskich – przykład Birmingham, Lipska i Poznania

Abstract

Koncepcja klasy kreatywnej, sformułowana przez Richarda Floridę (2002) po swoim sukcesie na początku XXI wieku, stała się przedmiotem krytyki (m.in. Pratt, 2008). Mimo licznych głosów podważających przedstawioną przez Floridę nową stratyfikację społeczną, nadal pozostaje inspiracją dla wielu badań. Autor artykułu podjął się próby określenia czynników i uwarunkowań rozwoju klasy kreatywnej w trzech miastach europejskich o rożnych ścieżkach rozwoju – Birmingham, Lipsku i Poznaniu. Dobór tych miast nie był przypadkowy, ale celowy ze względu na różne poziomy rozwoju modeli gospodarki wolnorynkowej, dające inne możliwości rozwoju klasy kreatywnej. W artykule tym poddano weryfikacji istniejące w literaturze koncepcje dotyczące rozwoju klasy kreatywnej. Jednocześnie autor podjął się próby określenia możliwości sterowania rozwojem klasy kreatywnej i dostrzegł je w prowadzonej polityce miejskiej, związanej z realizacją projektów rewitalizacyjnych oraz programów wspierających działalność inwestycyjną. Wyniki przedstawionych badań wykazały, że mimo wielu niekorzystnych uwarunkowań historycznych i gospodarczych największy udział zatrudnionych w działalnościach kreatywnych w całkowitym zatrudnieniu spośród badanych miast odnotowano w Poznaniu. Natomiast mimo stabilnej ścieżki rozwoju jaka miała miejsce w przypadku Birmingham udział zatrudnionych w działalnościach kreatywnych był w tym mieście najniższy.