Kara śmierci w dobie terroryzmu. Analizy aretologiczne

Abstract

Nie ma wątpliwości, że akty terroryzmu, jako zbrodnie przeciwko człowiekowi i całej społeczności zasługują na surową karę. Nie wydaje się jednak, aby dobrym rozwiązaniem była kara śmierci. Wskazują na to już analizy antropologiczno-społeczne, zaś spojrzenie z perspektywy wiary, nadziei i miłości potwierdza, a nawet wzmacnia to przekonanie. Trzeba wyraźnie powiedzieć, że takie spojrzenie wcale nie łagodzi winy zbrodniarza, ale pozwala inaczej widzieć jego osobę. Nakazuje ono skupić się nie tyle na samym czynie, co na człowieku dokonującym go: dostrzec wartość jego życia jako daru Boga i Jego „własności”, z ufnością dać mu szansę na przemianę i w duchu miłości miłosiernej pochylić się nad zbrodniarzem jako „zagubionym bratem”, którego należy otoczyć miłością, jaka ze sprawiedliwości należy się wszystkim ludziom.