Ekologiczny wymiar Eucharystii. Czy Eucharystia jest ekologiczna?

Abstract

Przeprowadzone analizy jednoznacznie wskazują na to, że na pytanie postawione w tytule opracowania należy odpowiedzieć pozytywnie: Eucharystia jest ekologiczna. Oznacza to, że jest Ona nie tylko „przyjazna” dla człowieka i całego świata, ale iż stanowi także pomoc w realizacji ostatecznego celu tych rzeczywistości. Prawdopodobne jest, że ktoś zapyta o sens tej refleksji. Niektórzy, być może, uznają ją za „mało życiową”, iście teoretyczną kwestię – niemalże bezużyteczny wywód. Bez wątpienia nie jest to właściwe podejście do „ekologiczności” Eucharystii. Można wręcz powiedzieć, że jest to błędne myślenie. Przedstawiona wyżej refleksja, w której – w sposób nieco ogólny – zostało „udowodnione”, że Eucharystia jest ekologiczna, wyraźnie bowiem pokazuje kolejny argument (obok wielu dotychczas przedstawianych przez teologów) mówiący o pozytywnej roli Najświętszego Sakramentu w egzystencji człowieka zgodnej z jego naturą. Powyższy wywód pozwala też dostrzec, jak bardzo różnorodnych owoców, sprzyjających integralnemu rozwojowi osoby ludzkiej dostarcza jej przebywanie w „klimacie eucharystycznym”. Pośrednio więc wskazuje on na bogactwo, złożoność i wspaniałość tego sakramentu zarówno z punktu widzenia różnych, a nie tylko z teologicznych nauk. Konkludując te refleksje na temat „ekologiczności” Eucharystii warto przywołać słowa Sługi Bożego Jana Pawła II, które w tym kontekście można uznać za swoisty „ekologiczny program” na XXI wiek dla wszystkich chrześcijan, zwłaszcza zaś dla duszpasterzy i katechetów: „U progu trzeciego tysiąclecia my wszyscy, dzieci Kościoła, jesteśmy zachęcani do podjęcia z odnowionym zapałem drogi życia chrześcijańskiego. Jak napisałem w Liście apostolskim Novo millennio ineunte: «Nie trzeba […] wyszukiwać ‘nowego programu’. Program już istnieje: ten sam co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół samego Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebieskim Jeruzalem». Wypełnianie tego programu odnowionej gorliwości w życiu chrześcijańskim wiedzie przez Eucharystię. Każdy krok ku świętości, każde działanie podjęte dla realizacji misji Kościoła, każda realizacja programów duszpasterskich winny czerpać potrzebną siłę z tajemnicy eucharystycznej i ku niej się kierować jako do szczytu. W Eucharystii mamy Jezusa, Jego odkupieńczą ofiarę, mamy Jego zmartwychwstanie, mamy dar Ducha Świętego, mamy adorację, posłuszeństwo i umiłowanie Ojca. Jeżeli zaniedbamy Eucharystię, jak będziemy mogli zaradzić naszej nędzy?”