dc.contributor.author | Cudo, Andrzej | |
dc.contributor.author | Zabielska, Emilia | |
dc.contributor.author | Zapała, Dariusz | |
dc.date.accessioned | 2014-02-21T17:58:24Z | |
dc.date.available | 2014-02-21T17:58:24Z | |
dc.date.issued | 2012 | |
dc.identifier.citation | Cudo, A., Zabielska, E., Zapała, D. (2012). Interfejsy mózg-komputer oparte o techniki elektroencefalograficzne. W: O. Gorbaniuk, B. Kostrubiec, D. Musiał, M. Wiechetek (red.), Studia z Psychologii w KUL, t. 18 (s. 195-216). Lublin: Wydawnictwo KUL | pl |
dc.identifier.isbn | 978-83-7702-726-4 | |
dc.identifier.uri | https://depot.ceon.pl/handle/123456789/3458 | |
dc.description.abstract | Interfejsy mózg-komputer (brain-computer interfaces – BCI) umożliwiają sterowanie urządzeniami elektronicznymi i aplikacjami komputerowymi za pomocą aktywności umysłowej użytkownika, bez pośrednictwa zwykłych dróg zstępujących mózgu, takich jak nerwy obwodowe czy mięśnie. Powstają
one w oparciu o techniki obrazowania pracy mózgu, wyrażającej się głównie w postaci fal mózgowych rejestrowanych za pomocą elektroencefalografu (EEG). W takim interfejsie wiadomości są zakodowane w sygnale EEG i samo odczytanie tego sygnału pozwala na sterowanie urządzeniem (Wolpaw i in.,
2002). Niniejsza praca omawia trzy najpopularniejsze sposoby konstruowania interfejsów mózg-komputer w oparciu o: 1) komponent P300, 2) potencjały wywołane stanu ustalonego, które są związane z uwagą kierowaną przez osobę sterującą interfejsem oraz 3) synchronizację i desynchronizację rytmu
alfa, która towarzyszy wykonywaniu, obserwacji i wyobrażaniu sobie ruchu. Każda z tych metod wykorzystuje sygnał rejestrowany przez EEG, jednak różnią się one procesami umysłowymi używanymi do sterowania BCI oraz skutecznością i łatwością obsługi. Część z nich bazuje na względnie mimowolnym
zjawisku kierowania uwagi wzrokowej na obiekt (P300, SSEP), zaś inne angażują znacznie bardziej złożony mechanizm wyobraźni motorycznej (ERS/ERD). Odmienna natura tych procesów wymusza zatem stosowanie różnych rozwiązań technicznych (urządzenia i algorytmy) oraz proceduralnych (nauka obsługi). Prace badawcze z dziedziny interfejsów mózg-komputer mają duże znaczenie aplikacyjne. Dzięki nim osoby niepełnosprawne mogą ponownie nawiązać komunikację ze światem i zdobyć większą samodzielność,
zaś osoby zdrowe zyskują nowy, alternatywny kanał komunikacji. W niniejszym artykule podejmiemy próbę scharakteryzowania trzech głównych grup interfejsów mózg-komputer w kontekście podobieństw i różnic w zakresie elementów składających się na działanie każdego BCI. Przedstawimy również zalety i wady każdego z tych rozwiązań. | pl |
dc.language.iso | pl | pl |
dc.publisher | Wydawnictwo KUL | pl |
dc.rights | Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska | pl_PL |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode | |
dc.subject | komponent P300 | pl |
dc.subject | wyobraźnia motoryczna | pl |
dc.subject | EEG | pl |
dc.subject | interfejs mózg-komputer | pl |
dc.subject | wzrokowe potencjały stanu ustalonego | pl |
dc.title | Interfejsy mózg-komputer oparte o techniki elektroencefalograficzne | pl |
dc.type | info:eu-repo/semantics/bookPart | pl |
dc.contributor.organization | Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II | pl |
dc.description.eperson | Andrzej Cudo | |
dc.rights.DELETETHISFIELD | info:eu-repo/semantics/openAccess | |