Rodzina a naród

Abstract

Analiza życia rodzinnego z perspektywy realistycznej ukazuje jego ścisły związek z realizacją dobra zarówno indywidualnego człowieka, jak i całego narodu. Z przeprowadzonych rozważń wynika, że człowiek do rozwoju swej spotencjalizowanej natury wymaga właściwych warunków. Warunki takie znajduje on najpierw w rodzinie. Rodzina, w celu realizacji najwyższego po ludzku dobra, dobra osobowego, przyjmuje formę społecznie wyemancypowanej wspólnoty, zbudowanej na gruncie dobrowolnego, monogamicznego, heteroseksualnego i nierozerwalnego związku małżeńskiego. W kontekście związków rodziny z narodem na szczególną uwagę zasługuje jej emancypacja, która świadczy nie tylko o tym, że we wspólnocie rodzinnej każdy jej członek posiada status bytu osobowego i prawo do posiadania majątku, lecz również o tym, że sama rodzina jest właściwym podmiotem życia społecznego. Społeczność rodzinna, upowszechniając ostateczny cel swojego istnienia oraz solidaryzm w sposobie jego realizacji przyczynia się do ukształtowania narodu: wspólnoty, którą łączy z rodziną ten sam cel i solidarne współdziałanie na drodze do jego urzeczywistnienia.