Procesy tożsamościowe a dialogiczność jaźni – problem anamnezis

Abstract

Procesy tożsamościowe są to procesy poprzez które stajemy się istotami społecznymi i wchodzimy w określone role społeczne i realizujemy określone kariery moralne. Ład społeczny, którego doświadczamy normatywnie, pożądając go w naszym procesie poznawania świata poprzez reguły i normy jest ustanawiany poprzez procesy tożsamościowe, które konstruują w sposób aktywny jednostkę społeczną wspólnie z tym co jest zwane strukturą społeczną. Procesy tożsamościowe dotyczą, na najbliższym dla poznania poziomie indywidualnego doświadczenia, pracy nad sobą, którą wykonujemy poprzez dialog z samym sobą. Najczęściej nie postrzegamy jednak samego dialogu, dialog jest trudny do rozpoznania, bowiem jest tak naturalny, że wchodzi w obszar tego co zapomniane, a co może być przedmiotem specjalnej refleksji, którą za można nazwać za Platonem anamnezis. Dialogiczność naszej jaźni jest narzucająca się w refleksji nad nią, natomiast ginie w samym działaniu, kiedy rozmówca rozmawia sam ze sobą. Rozmówca nie wchodzi pomiędzy I i me. Jest albo I albo me. To co ‘pomiędzy’ to właśnie zapomniana przez nas i ciągle odkrywana dialogiczność jaźni.