Proces narodotwórczy i ludobójstwo Ormian w ujęciu socjologii historycznej

Abstract

Ludobójstwo jest raczej terminem prawniczym niż historycznym. Stworzono go po to, by móc wnioskować ex post facto o wydarzeniach i ludziach za nie odpowiedzialnych, po to, by móc przypisać intencję tym, którzy odpowiadają za masowe morderstwa. Nie ma bowiem ludobójstwa bez intencji. Rozkazy wydane przez planujących są dowodem zbrodni, która istniała w zamyśle decydentów zanim doszło do realnych mordów i masakr. Analiza ludobójstwa mieszcząca się w porządku winy, czyli w porządku prawa międzynarodowego, jest niezmiernie ważna dla osądzenia i skazania tych, którzy z morderstw czerpią zyski lub polityczne poparcie. Dla prawa winni istnieją zawsze, najczęściej jednak trudno znaleźć dowody potwierdzające ich zbrodnicze decyzje. Hitler nie uczestniczył w konferencji w Wannsse, Slobodanovi Miloševicowi nigdy nie udowodniono bezpośredniego udziału w masakrze w Srebrenicy w 1995 roku, a Turecki Komitet Jedności i Postępu (KJiP) nigdy nie wydał bezpośredniego rozkazu mordowania deportowanych Ormian...