Oblicza kobiecości w perspektywie postaw wobec ciała przejawianych przez nastolatki

Abstract

Ciało od niepamiętnych czasów stanowiło ważny element życia jednostki. Ludzie przejawiali wobec niego różnorodne postawy, które uzależnione były od kultury i okresu, w jakich przyszło im egzystować. Mary Douglas twierdzi, iż ciało ludzkie stanowi najbardziej wyrazisty wizerunek systemu społecznego, w którym funkcjonuje. Wizerunek ten w obrębie danego społeczeństwa może być odmienny ze względu na pozycje zajmowaną przez jednostkę w strukturze społecznej. Wygląd ciała zaświadcza również o pozycji społecznej i statusie jednostki. Dlatego też kwestia ciała jest tak istotna dla współczesnych badań socjologicznych, pedagogicznych, czy też psychologicznych. W epoce ponowoczesnej ciało ludzkie jest z jednej strony istotnym kapitałem człowieka, z drugiej zaś stanowi jego więzienie. Obecnie w kwestii ciała mamy do czynienia z paradoksem, który odnosi się do sposobów jego traktowania. Z jednej strony jest ono gloryfikowane. Z drugiej zaś zostało ono sprowadzone do przedmiotu, który charakteryzuje się permanentną niedoskonałością. Ciało stanowi niedokończony projekt, wymagający ciągłej uwagi i poświęcenia. Zostało ono pozbawione nieczystej fizjologii i sprowadzone wyłącznie do sfery estetycznej. Ciało stało się obecnie obiektem narcystycznego kultu, którego dominującymi motywami przewodnimi, zdaniem Jeana Baudrillarda, są piękno i erotyzm.