Proces koordynacji polityki europejskiej w Polsce po Traktacie z Lizbony

Abstract

Istota podejmowania decyzji w Unii Europejskiej zawiera się w istnieniu skomplikowanych mechanizmów decyzyjnych, funkcjonujących zarówno na szczeblu europejskim, jak i na poziomie państwa członkowskiego. Polska, jako pełnoprawny uczestnik unijnego procesu decyzyjnego, jest uprawniona, a zarazem obowiązana, do aktywnego uczestniczenia w pracach europejskich organów i instytucji. Wynika to z brzmienia art. 4 ust. 3 TUE, zgodnie z którym państwa członkowskie są zobligowane do podejmowania wszelkich środków o charakterze ogólnym lub szczególnym, a właściwym dla zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z traktatów lub aktów instytucji UE.Ten traktatowy obowiązek lojalności jest realizowany za pomocą specjalnych procedur narodowych, w literaturze określanych mianem koordynacji polityk europejskich. . Celem niniejszego opracowania jest ukazanie modelu koordynacji polityki europejskiej funkcjonującego Polsce, ukształtowanego w wyniku reformy systemu decyzyjnego z 1 stycznia 2010 r. oraz regulacji przyjętych w Traktacie z Lizbony3 . Podjęto zatem próbę holistycznego, choć bardzo syntetycznego, przedstawienia systemu koordynacji, a zamiarem autora jest ukazanie złożoności problemu, jakim są mechanizmy wypracowywania, podejmowania i implementacji decyzji, w ramach tak skomplikowanej organizacji międzynarodowej, jaką jest UE.