Twitter w rękach polityków. Rzecz o metodologii i potencjale badań mediów społecznościowych

Abstract

Artykuł koncentruje się na sposobach korzystania przez polskich polityków z największej na świecie platformy mikroblogowej. Wywód ma charakter na wskroś politologiczno-medioznawczej analizy, mając na celu m.in. wskazanie na zmiany, jakie zachodzą w komunikacji społecznej pod wpływem Twittera, a także dążąc do zidentyfikowania źródeł jego popularności. Autor przedstawia wyniki projektu badawczego, w ramach którego do analizy zostało zakwalifikowanych dziesięć oficjalnych kont polskich polityków na Twitterze, którzy mieli największą liczbę zwolenników – „śledzących” – w dniu 24 grudnia 2013 roku. Poprzez prezentację wyników empirycznych wyróżnia również określone aspekty metodologiczne związane z analizowaniem aktywności polityków na Twitterze. Ponadto autor proponuje określone metody i techniki badawcze (kryteria, wskaźniki oraz indeksy) służące do analizy komunikacji politycznej w mediach społecznych.

Th e chapter refers to the world’s largest microblogging platform – Twitter. com – and how it is used by Polish politicians. Th e author, in his refl ections on the contemporary political communication, indicates changes that are undergoing right now in the social communication. He characterizes the sp ecifi c nature of Twitter and tries to identify the source of its popularity. In the empirical part of the text, the author presents another part s of results of a research project dedicated to the activity of Polish politicians on Twitter (fi rst results were presented here: T. Gackowski, ‘Top 10 Polish Politicians on Twitter – A Revolution in Political Communication. Reconnaissance Research’, e-Politikon, iss. 9, 2014, pp. 132–164). Th e author qualifi ed to the analysis ten Twitter profi les of Polish politicians who had the largest number of followers on 24 December 2013 (In the case of content analysis of political communication on Twitter it was set the following time ranges – 29th November–30th December 2013). Th e author, through the presentation of empirical results, considers methodological asp ects of the analysis of politicians’ activity on Twitter. Furt hermore, he proposes cert ain criteria of research techniques for the analysis of political communication in social media and st resses the need for research in virt ual sp ace, because – according to the author – it profoundly affects the thinking and perception of contemporary politicians about their role in the public sp here and even much more.