Czynniki determinujące ryzyko niedożywienia osób starszych ze środowiska wiejskiego

Abstract

Wstęp. Ryzyko niedożywienia wzrasta wraz z wiekiem i według danych epidemiologicznych, dotyczy około 5–10% populacji ludzi starszych. Wczesne rozpoznanie oraz leczenie niedożywienia w grupie osób starszych może zapobiec ich hospitalizacji, ograniczyć liczbę powikłań, zmniejszyć śmiertelność, a także poprawić jakość życia. Celem prezentowanej pracy była ocena zwyczajów żywieniowych oraz ocena czynników determinujących ryzyko niedożywienia wśród starszych mieszkańców wsi. Ponadto, prowadzone badania miały na celu zbadanie wpływu niedożywienia na poziom jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia badanych seniorów. Materiał i metody. Grupę badanych stanowiły 203 osoby w wieku 65 lat i powyżej, mieszkające na obszarach wiejskich. Ryzyko niedożywienia oceniono za pomocą skali NSI Determine Checklist. Analizę zebranego materiału wykonano z wykorzystaniem pakietu statystycznego IBM SPSS 19 dla Windows. Wyniki. Większość badanej grupy stanowiły kobiety (61,6%). Wysokie i średnie ryzyko niedożywienia dotyczyło odpowiednio 42,2% i 33,2% respondentów i było silnie uwarunkowane płcią żeńską, niskim poziomem wykształcenia oraz złą sytuacją materialną. Wnioski. Determinantami ryzyka niedożywienia osób starszych mieszkających na obszarach wiejskich była: płeć, poziom wykształcenia oraz sytuacja materialna. Ponadto, osoby z grupy średniego i wysokiego poziomu niedożywienia, istotnie gorzej oceniały swoją jakość życia uwarunkowaną stanem zdrowia.