Krytyka myślenia artystycznego

Abstract

Artykuł jest próbą usystematyzowania poglądów dotyczących myślenia arty-stycznego i warsztatu trybów narracyjnych: „obrazu historii” oraz „historii obrazów”. Przyjęta koncepcja krytyki winna wydobyć i wyróżnić to, co istotne u progu fenomenu tworzenia w sztuce filmowej. Wydaje się, że przyjęta metoda z założenia uproszczonych dowodów czerpanych z myśli oraz uzasadnień filozoficznych ugruntuje i usystematyzuje pojęcia realizacji dzieła filmowego również jako struktury intelektualne, oparte na powrocie do idei głęboko pojętego humanizmu. Zabieg ten wydaje się dość karkołomny, jednak podjęcie tej próby, będącej także wyzwaniem dla autora, wynika między innymi z konieczności uporządkowania wiedzy dla studiujących na kierunkach sztuk filmowych.

This article is an attempt at systematizing the views on artistic thinking and on the two modes of narrative technique: “image of history” and “history of images.” The adopted concept of criticism aims to extract and highlight what is most rele-vant at the start of the creative phenomenon of the film making process. It seems that the adopted method, consisting in simplified proofs derived from thought and from philosophical reasoning, may help to truly ground and systematize the con-cepts connected with film making also as intellectual structures, based on the idea of returning to the true nature of humanism. This approach seems quite risky, yet, however challenging for the author it may be, it also seems crucial from the point of view of organizing the knowledge of those studying the film arts.