Titanic, Mysterious, Forgotten: Cities in Howard Philips Lovecraft’s Stories

Abstract

Przestrzenie zapomniane, wycofane, ukryte, a przez to groźne i tajemnicze, stanowią ważny element na- strojotwórczy w fantastyce grozy. Realizują one bowiem zasadę dwudzielności przestrzeni, warunkując jej rozpad na „ten” i „tamten” świat. Świat w opowieściach Howarda Philipsa Lovecrafta konstruowany jest właśnie według tej zasady. Istotnymi elementami scenerii stają zapomniane tytaniczne miasta. Ich architektura, będące przedmiotem bezustannego zdumienia bohaterów, poddana jest prawom nieistniejącym w ludzkim świecie, budząc grozę i fascynację jednocześnie. Obok miast tytanicznych (zatopionych, nieodkrytych, pozaziemskich) i wyizolowanych, jak Innsmouth, istnieją także metropolie ludzkie, w których pojawiają obszary zakazane, naznaczone miazmatami zła czy wynaturzenia. Z reguły są to na wpół wymarłe, częściowo opuszczone przez mieszkańców terytoria, zasiedlane przez jednostki zdeformowane społecznie i psychicznie. Takie enklawy rozpadu sygnalizują wkroczenie w obszar zakazany, przekroczenie progu „normalności. Ważnym elementem peregrynacji bohaterów po ukrytych lub zdegenerowanych miastach, staje się motyw błądzenia w labiryncie. Jest on sygnałem zagubienia, przewagi terytorium nad eksploratorami. Sceneria wydarzeń staje istotnym elementem prezentacji świata skażonego przez pradawne zło, pełniąc niejako rolę bohatera (czy współbohatera) niektórych utworów.Lovecraft