Perspektywy ograniczenia konsumpcji zasobów naturalnych do 2050 r.

Abstract

Gospodarka światowa, jak i poszczególne rynki są zdominowane przez ideę wzrostu. Jest ona uznawana za podstawową siłę napędową współczesnego świata. Spowolnienie tempa wzrostu traktuje się jako sytuację niekorzystną, która może prowadzić do kryzysów. W ten sposób m.in. tłumaczy się obecne problemy gospodarcze w Europie, chociaż ich źródeł należy doszukiwać się w innych obszarach. Prowzrostowe nastawienie powoduje ciągłą konieczność konsumpcji dóbr i usług, najlepiej w coraz szybszym tempie. Procesy globalizacji, zwłaszcza na płaszczyźnie społecznej powodują, że ta tendencja nasila się. Wzrost jest traktowany jako wyznacznik sukcesu. Zapomina się, że gospodarki wschodzące, mające niski poziom PKB, łatwiej są w stanie osiągnąć wysokie tempo wzrostu niż dojrzałe, charakteryzujące się wielokrotnie większym wskaźnikiem dochodu. Narastająca konsumpcja prowadzi do zwiększenia zużycia zasobów naturalnych. Ten trend rodzi obawy o możliwości zaspokojenia potrzeb ludzkości. Zasoby naszej planety nie są nieograniczone, a teorie dotyczące granic wzrostu są coraz bardziej zaawansowane. Taka sytuacja powoduje konieczność poszukiwania odpowiedzi na kilka podstawowych pytań: • Jak kształtują się trendy w zakresie konsumpcji zasobów w perspektywie roku 2050? • Czy wzrost gospodarczy jest niezbędnym czynnikiem rozwoju i jakie są jego granice? • Czy istnieją skuteczne koncepcje rozwoju cywilizacyjnego, umożliwiające ograniczenie konsumpcji i tym samym uniknięcie wystąpienia potencjalnych granic wzrostu? Celem niniejszego rozdziału jest próba uzyskania odpowiedzi na powyższe pytania. Przedstawiony opis został oparty przede wszystkim na analizie krytycznej istniejącej literatury i danych statystycznych.