Technologia w praktyce twórczej i realizacjach scenicznych artystów polskiego nowego tańca

Abstract

Współcześni artyści badają i problematyzują modele współdziałania czynnika ludzkiego z czynnikiem pozaludzkim, technologicznym. Ta relacja jest szczególnie widoczna w sztuce tańca. Ciało w ruchu jest medium sztuki tańca, technologie komunikacyjne bezustannie modelują zarówno jego sposoby posługiwania się ciałem, jak i nawyki percepcyjno-poznawcze. Sztuka tańca pozwala badać splot somatyczności i technologii, wypróbowywać nowe formy powiązań i rozwijać namysł nad granicami kulturowej akceptacji zachodzących zmian. Włączanie w proces twórczy i prezentowanie sceniczne nowych mediów jest coraz powszechniejszą praktyką. Artyści tańca współczesnego nie tylko korzystają z elektronicznych i cyfrowych narzędzi, ale również przejmują i wykorzystują wypracowane na terenie nowych mediów mechanizmy kształtowania doznań i doświadczeń odbiorców.