Stan i możliwości rozwoju agroturystyki w Polsce

Abstract

Agroturystyka to jedna z najważniejszych sfer aktywności turystycznej na terenach wiejskich, która szerzej rozwinęła się w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia, wykorzystując jako bazę noclegową wiejskie gospodarstwa rolne. Jej istota polega na organizowaniu pobytu turystów w gospodarstwie rolnym połączone z możliwością wyżywienia, współuczestniczenia w produkcji płodów rolnych, ich zakupem oraz spędzaniem wolnego czasu na łonie natury, który jest szczególnie korzystny dla osób mieszkających w wielkich miastach i aglomeracjach przemysłowych.

Agroturystykę można zdefiniować jako formę wypoczynku odbywającego się na terenach wiejskich o charakterze rolniczym, opartą o bazę noclegową i aktywności rekreacyjne związane z gospodarstwem rolnym lub równoważnym i jego otoczeniem (przyrodniczym, produkcyjnym i usługowym). Agroturystyka w swej istocie jest jednym z elementów wielofunkcyjnego rozwoju polskiej wsi.

Agroturystyka wywodzi się z turystyki wiejskiej i zaliczana jest do grupy turystyki niekonwencjonalnej, czyli alternatywnej w stosunku do masowej turystyki. Jako rodzaj turystyki agroturystyka spełnia wiele funkcji, które powodują, że jest ona przedmiotem zainteresowania nie tylko sektora turystyki, ale również jest zauważalna w rolnictwie, polityce regionalnej, ochronie środowiska, w rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw.