Stanowisko Polski wobec operacji wojskowych Unii Europejskiej w Afryce

Abstract

Stosunek Polski do Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony na przestrzeni ostatnich lat znacząco się zmienił. Przed przystąpieniem do Unii Europejskiej i w pierwszych latach członkostwa, Polska niezwykle sceptycznie podchodziła do koncepcji rozwoju Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE przedstawianej jako alternatywny do NATO sposób zapewniania bezpieczeństwa w regionie. Konstatacje ostatnich lat wpłynęły jednak znacząco na postrzeganie przez Polskę roli Unii Europejskiej, jej wagi dla polskich interesów bezpieczeństwa oraz skali pożądanego polskiego udziału w działaniach zewnętrznych UE, w tym w misjach pokojowych. Obecnie rozwijanie zdolności UE do efektywnej obrony i reagowania kryzysowego wraz z aktywną partycypacją w NATO (jako głównym gwarancie obrony terytorialnej) oraz ze strategicznym partnerstwem ze Stanami Zjednoczonymi stanowią trzy filary bezpieczeństwa Polski. Joanna Dobrowolska-Polak analizuje stosunek Polski do prowadzenia przez UE misji pokojowych w Afryce oraz rozważa prawdopodobieństwo udziału polskich kontyngentów w misjach pokojowych i stabilizacyjnych oraz w interwencjach humanitarnych na tym kontynencie.