Aktywność fizyczna a jakość życia osób starszych

Abstract

Dane statystyczne i prognozy wskazują na rosnącą liczbę osób starszych w społeczeństwach europejskich, w tym również w Polsce. Zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym taki stan demograficzny powoduje konsekwencje ekonomiczne i społeczne – dotyczące opieki zdrowotnej, wsparcia socjalnego itp.), dlatego coraz większego znaczenia nabiera zagadnienie „pomyślnego starzenia się”. Pojęcie satysfakcja rozumiane jest jako „uczucie przyjemności i zadowolenia”, które przekładają się na doznanie radości, szczęścia i poprawnej jakości życia. Wskazując na życiową satysfakcję osób starszych, należy przede wszystkim uwzględnić ich aktualny stan zdrowia i samodzielne funkcjonowanie w środowisku, na które zezwala posiadana sprawność psychomotoryczna. Fizjologicznemu procesowi starzenia się towarzyszą zmiany jakościowe i ilościowe w praktycznie każdym narządzie i układzie człowieka. Te złożone, a zarazem nieodwracalne naturalne procesy w ostateczności prowadzą do ograniczenia możliwości psychofizycznych i regeneracyjnych organizmu. Jednym z kluczowych determinantów satysfakcji staje się prowadzenie zdrowego stylu życia z optymalnym poziomem aktywności fizycznej. Podstawowym celem aktywności u osób w podeszłym wieku, ze szczególnym wskazaniem na ćwiczenia ruchowe, są samodzielne funkcjonowanie, zahamowanie postępujących zmian inwolucyjnych, poprawa samopoczucia, utrzymanie poprawnej sylwetki, doskonalenie równowagi. Odpowiednia aktywność ruchowa seniorów może znacząco wpłynąć na nastawienie do własnej osoby i środowiska, w którym funkcjonują, podwyższając „jakość życia” i dając tym samym satysfakcję.