Sanktuaria Pańskie. Zarys problematyki

Abstract

Sanktuaria poświęcone Jezusowi Chrystusowi stanowią 7,5% w ogólnej liczbie ośrodków kultu religijnego w Europie. Szacuje się, że ich liczba w skali świata nie przekracza 10% ogólnej liczby ośrodków kultu religijnego. Najwięcej sanktuariów Pańskich znajduje się w Niemczech (około 120), Hiszpanii i w Austrii (ponad 100), we Włoszech (około 40), Szwajcarii, Portugalii i Francji. Większość z nich ma średniowieczną historię swojego powstania. Badacze kultu Chrystusa podkreślą, że sanktuaria Jemu poświęcone są fenomenem religijności ibero-germańskiej. Pielgrzymki do miejsc związanych z życiem Jezusa Chrystusa znane są od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Jerozolima była pierwszym i najważniejszym sanktuarium poświęconym Chrystusowi. Tam czczono miejsca związane z jego publiczną działalnością oraz z męką i śmiercią. Później zaczęły powstawać sanktuaria poza Jerozolimą. W większości sanktuariów Pańskich czczone są relikwie Męki Pańskiej lub cudowne wizerunki Jezusa Chrystusa. Do nielicznych należą sanktuaria związane z objawieniami Jezusa. Stosując podział historyczno-teologiczny, sanktuaria Pańskie dzielimy na trzy grupy: 1. Sanktuaria wprowadzające w ziemskie życie Jezusa Chrystusa. Do grupy tej zaliczamy sanktuaria Bożego Narodzenia, Dzieciątka Jezus i Przemienienia Pańskiego. 2. Sanktuaria Męki Pańskiej. Do tej najliczniejszej zaliczone zostały: sanktuaria cudownych wizerunków Pana Jezusa Cierpiącego, Ubiczowanego, Konającego, Ukrzyżowanego, Miłosiernego „Ecce Homo”; relikwii Ciernia Korony Pana Jezusa, Drzewa Krzyża Świętego, gwoździa, relikwii Najdroższej Krwi Chrystusa oraz sanktuaria Kalwaryjskie i Świętych Schodów. 3. Sanktuaria Chrystusa Zmartwychwstałego i Uwielbionego – to sanktuaria Bożego Grobu, Bożego Miłosierdzia i Eucharystyczne (Bożego Ciała i Najdroższej Krwi Pana Jezusa).