Wiarygodność najstarszych przekazów greckich o Arimaspach i „ich” gryfach. Aristeasz, Herodot i kwestia starego Prokonnezu

Abstract

O ile wiadomo, najstarszym źródłem wiedzy starożytnych Greków o jednookich Arimaspach i strzegących złota gryfach był epicki poemat (Arimaspea) autorstwa Aristeasza z Prokonnezu (aktywnego prawdopodobnie ok. VII w. p.n.e.). Pierwszy badacz, który studiował (w czasie badań terenowych w Prokonnezie i Kyzikos), w jakich okolicznościach powstała Arimaspea, to Herodot z Halikarnasu (V w. p.n.e.). Ta sprawa, a w szczególności to, gdzie właściwie Arsteasz napisał Arimaspeę, intryguje badaczy do dziś. Zgodnie z XX-wieczną hipotezą miasto, w którym żył i tworzył Aristeasz, znajdowało się na wyspie Halone (dziś: Paşalimanı) na Propontydzie (dziś: Morzu Marmara). George Huxley, opierając się w dużym stopniu na badaniach Waltera Leafa, stwierdza, że ta hipoteza prawie na pewno rozwiązuje problem starego Prokonnezu. Autorka wykazuje, że – inaczej niż twierdzi Huxley – teoria Leafa-Huxley’a jest niezupełnie zgodna z tekstami źródłowymi i proponuje wprowadzenie do niej poprawki, która te niezgodności usuwa. Ponadto, konfrontując poprawioną wersję teorii Leafa-Huxley’a z tekstami źródłowymi, zwraca przy okazji uwagę na możliwość uściślenia czasu powstania Periplusa autorstwa Pseudo-Skylaksa.