Uwagi do badań stałości punktów odniesienia w wysokościowych sieciach obserwacyjnych na obszarach górniczych

Abstract

Każda eksploatacja górnicza oraz towarzyszące jej roboty hydro-geologiczno-inżynierskie wywołują określone przemieszczenia mas górotworu i powierzchni terenu położonego w jej sąsiedztwie. Przemieszczenia te mają najczęściej charakter ruchów przestrzennych, a do ich wyznaczenia powszechnie wykorzystuje się metody geodezyjne, które pozwalają określić składowe tych przemieszczeń - zarówno o charakterze względnym jak i bezwzględnym - na dowolnie dużym obszarze. Przy stosowaniu tych metod zakłada się, że badany górotwór czy powierzchnia terenu reprezentowane są przez grupę punktów tworzących sieci obserwacyjne, zwanych kontrolowanymi lub badanymi, utrwalonych w ustalonych miejscach za pomocą odpowiednich znaków pomiarowych. Sposób rozmieszczenia oraz gęstość punktów kontrolowanych na badanym obszarze zależą od charakteru przewidywanych ruchów, celu i sposobu prowadzonych badań oraz istniejących warunków terenowych. Nie bez znaczenia są również koszty badań. Dążenie do ich obniżenia powoduje konieczność minimalizacji zarówno liczby punktów tych sieci jak i ich wymiarów geometrycznych.