Zaburzenia depresyjne - rola pielęgniarki w edukacji pacjenta i jego rodziny

Abstract

Wstęp: Depresja jest przewlekłą, nawracającą chorobą. Zaburzeniu ulega nie tylko stan psychiczny i fizyczny człowieka, ale również jego funkcjonowanie w społeczeństwie. Chorzy i ich bliscy często wykazują się brakiem wiedzy na jej temat, co wpływa negatywnie na przebieg i czas trwania choroby pacjenta. Leczenie depresji to proces długotrwały, wymagający szczególnego traktowania pacjenta. Kompleksowa terapia depresji wymaga współdziałania wszystkich członków zespołu terapeutycznego, jak również udziału samego chorego oraz jego rodziny. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie roli edukacji pacjenta i jego rodziny w przywróceniu go do samodzielnego funkcjonowania w środowisku, oraz roli pielęgniarki w psychoedukacji pacjenta i jego bliskich. Materiał i metody: Informacje o pacjencie zebrano metodą wywiadu z nim i jego rodziną. Obserwację pacjenta prowadzono przez cały okres pobytu na oddziale. Dokonano analizy dokumentacji historii jego choroby. Opis przypadku: Podmiotem opisu przypadku jest 58-letni pacjent, przywieziony po próbie samobójczej do Wojewódzkiego Specjalistycznego Zespołu Neuropsychiatrycznego w Opolu przez zespół Pogotowia Ratunkowego. Pacjent został przyjęty na oddział z rozpoznaniem: „zaburzenia depresyjne nawracające”. Chory był wcześniej leczony w tutejszym Zespole. W pierwszej dobie pacjent był w obniżonym nastroju, w spowolnieniu psychoruchowym i potwierdzał myśli samo- bójcze. Zastosowano leczenie farmakologiczne, psychoterapię indywidualną i grupową. Pacjent uczestniczył w różnych formach terapii zajęciowej. W wyniku realizowanych działań pielęgniarskich jego stan uległ znacznej poprawie. Pacjent został wyedukowany w zakresie utrzymania higieny psychicznej oraz umiejętności zaradczych. Wnioski: Zastosowana u chorego terapia kompleksowa, w tym psychoedukacja pielęgniarki, przyniosła oczekiwane rezultaty. Stan psychiczny pacjenta uległ poprawie. Chory został wypisany z leczenia szpitalnego z zaleceniami.