Elementy filozofii absurdu w dramaturgii Alberta Camusa
Streszczenie
Celem monografii jest prześledzenie rozwoju myśli Alberta Camusa skupionej na refleksji nad zagadnieniem absurdu. Umieszczenie autora Mitu Syzyfa w centrum analizy podyktowane jest przede wszystkim faktem, iż absurd – w pierwszym okresie twórczości Camusa – miał niezaprzeczalnie kluczowe znaczenie dla myśliciela. Co równie istotne, podjęta przez niego refleksja nie jest tylko oryginalną, teoretyczną próbą podjęcia problemu absurdu filozoficznego. Rozumiany jako istotny czynnik warunkujący działanie człowieka, absurd przeniesiony zostaje także do domeny sztuki. Zarówno w wymiarze literackim (Obcy), jak i dramatycznym (Kaligula, Nieporozumienie) obnażone zostają konsekwencje jego wpływu na człowieka, poszerzające refleksję teoretyczną o obraz skutków wpływu absurdu na ludzkie życie. Uznając, iż znaczenie wyrażonych w tych utworach konsekwencji absurdu jest istotnym elementem składającym się na rozwój refleksji myśliciela, chciałbym w szczególności podjąć się próby analizy roli, jaką dla problemu Camusowskiego absurdu ma jego ujęcie w formach dramatycznych. Skupienie badań nad tym aspektem twórczości Camusa wynika z kilku, w moim przekonaniu istotnych, czynników. Sztuki teatralne Camusa: Kaligula oraz Nieporozumienie, nie są tylko, jak sądzę, przełożeniem wniosków filozoficznych zawartych w Micie Syzyfa na formę teatralną. Ponadto sposób ich kompozycji, ich rozwój i zmiany pozwalają na wyciągnięcie istotnych wniosków dotyczących rozwoju myśli filozoficznej Alberta Camusa.
Kolekcje
- Książki / Books [2915]