Streszczenie
Niniejsza praca, analizując bodaj najpopularniejszy we współczesnej kulturze przypadek ukrywania wizerunku, ma celu wykrycie nowej kategorii obrazu, która do tej pory interpretowana była jedynie negatywnie, jako obrazu brak. Banksy – rozumiany nie jako osoba czy realnie istniejące indywiduum, lecz jedynie forma egzystencji i formuła prezentacji – służy za punkt odniesienia i zderzenia z kilkoma wybranymi, kluczowymi teoriami kultury wizualnej. Autorka odtwarza, co dzieje się z percepcją widza, który stara się dojrzeć „prawdziwego Banksy'ego”, a także wykazuje, dlaczego to dążenie w przypadku omawianego fenomenu nie ma prawa się spełnić.