Lalka jako symulacja cielesności

Abstract

Celem pracy jest analiza nowych form lalek, których główną funkcją jest reprezentacja cielesności. W pierwszych rozdziałach opisuję związaną z nią formę „zabawy” polegającą na przekształcaniu jej wizerunku – od fizycznej ingerencji w jej kształt po rejestrację fotograficzną i wirtualną prezentację. Użytkownik jest jednocześnie autorem i widzem transformacji lalki, a satysfakcja, którą czerpie, wiąże się z ostatecznym efektem ożywienia i nawiązaniem relacji paraemocjnalnej. Analizuję trzy typy lalek, których pojawienie się na rynku zbiegło się w czasie – Dollfie, Realdoll i Reborn. Sposób ich funkcjonowania może być czynnikiem redefiniującym powszechnie przyjęte przekonania o znaczeniu i roli lalki, kojarzonej w kulturze popularnej głównie z Barbie. Wątkiem pobocznym w tekście jest próba ujęcia lalki jako przedmiotu, który wpisuje się w dyskurs związany ze sztucznym człowiekiem i w szerszy kontekst tworzenia wizerunków antropomorficznych.