Pokaż uproszczony rekord

dc.contributor.authorPachniak, Katarzyna
dc.contributor.authorNowaczek-Walczak, Magdalena
dc.date.accessioned2016-05-16T06:42:56Z
dc.date.available2016-05-16T06:42:56Z
dc.date.issued2016
dc.identifier.citationPachniak Katarzyna, Nowaczek-Walczak Magdalena (red.), Ciało w kulturze muzułmańskiej, Uniwersytet Warszawski, Katedra Arabistyki i Islamistyki, Warszawa 2016pl_PL
dc.identifier.isbn978-83-944120-1-2
dc.identifier.urihttps://depot.ceon.pl/handle/123456789/9543
dc.description.abstractPraca została podzielona na cztery umowne części, omawiające różne aspekty cielesności, chociaż większość artykułów trudno zamknąć w ramkach określonych kategorii. W pierwszej, zatytułowanej „Ciało w procesie komunikacji”, autorki omawiają różne aspekty tego zjawiska. E. Machut-Mendecka opowiada o mowie ciała, wskazuje na różnice między mową ciała w kulturze muzułmańskiej i zachodniej. Jak się okazuje, mowa ciała, jak każdy język, jest czytelna i zrozumiała w obrębie swojej kultury, w kontakcie z inną wymaga weryfikacji, przekładu, innego odczytania kodów kulturowych. Autorka odwołuje się też do przykładów ze współczesnej literatury, pięknie opisujących mowę ciała w różnych sytuacjach. Zupełnie inne, bo językoznawcze podejście znajdujemy w artykule M. Zawrotnej, która analizuje nazwy intymnych części ciała w dialekcie kairskim. Ciekawa analiza językoznawcza wyraźnie pokazuje jak religia i obyczaje determinują słownictwo intymne. Kolejne dwie prace dotyczą Iranu: S. Surdykowska opowiada o roli bólu i cierpienia w kształtowaniu empatii w kulturze Iranu. Artykuł dotyka różnych dziedzin: psychologii, neurobiologii społecznej, orientalistyki. Pokazuje na historyczne źródła kultu cierpienia w szyickiej kulturze Iranu, wskazując, jak znaczący wpływ wywarł on na zachowania współczesnych Irańczyków. Z kolei M. Rodziewicz opisuje pojęcie twarzy w kulturze Iranu. Jak się okazuje, jest to złożona kwestia, z którą wiąże się wiele dodatkowych problemów. Dział „Ciało w ruchu” rozpoczyna artykuł K. Pachniak o stosunku ciała i sportu w kulturze muzułmańskiej. Wychodząc od podejścia do sportu w klasycznym islamie na podstawie świętych tekstów oraz różnego rodzaju piśmiennictwa, autorka przedstawia stosunek islamu do sportu współcześnie, dotykając takich kwestii jak uprawianie sportu przez kobiety, sportowy strój itd. Z kolei praca A. Cieślewskiej przenosi czytelnika do Azji Centralnej i opowiada o tańcach młodych chłopców, które stały się rozrywką dla starszych mężczyzn. Ta praktyka jest trudna do badania ze względu na braki w materiałach źródłowych, a także błędne interpretacje zawarte w obserwacjach naocznych cudzoziemców, którzy nie znając kontekstu przenosili klisze ze swojej kultury na praktykowanie tego tańca. W dziale „Ciało przedstawione” znajduje się pięć prac opartych na współczesnej literaturze muzułmańskiej, nie tylko w języku arabskim. Świadczy to dobitnie o fakcie, że ciało nie stanowi dla pisarzy i poetów tabu ― wręcz przeciwnie, wydaje się, że dzięki kostiumowi literackiemu można napisać więcej i bardziej szczerze niż pozornie pozwalałyby na to zasady religii. A. Maśko opowiada o reprezentacjach ciała męczennika we współczesnej poezji arabskiej, przytaczając wiele przykładów tych bezprzykładnie tragicznych wizji. M. Kubarek koncentruje się na ujęciu ciała kobiety we współczesnej powieści muzułmańskiej, szczególnie u Nadżiba al-Kajlaniego. A. Graczyk analizuje, w jaki sposób iracka pisarka Haifa Zangana stara się przełamać w swoich utworach tabu cielesności, pisząc o ciele upodlonym, zbrukanym i brudnym. Przedmiotem pracy B. Horvata stało się ciało ojczyzny w poezji Ahmada Fuada Nigma. Autor zalicza go do nurtu egipskiej poezji ludowej i podkreśla, że upoetycznił on zwykły język egipski, wprowadzając jako symbol ojczyzny wizerunek prostej kobiety z ludu. U. Musyl omawia podejście do ciała w twórczości piszącego w urdu Sa’adata Hasana Manto. Ciało jest gwałcone, traktowane jak narzędzie, jednak trwa poruszane wewnętrzną siłą. Ostatni dział to „Ciało upolitycznione”. Autorzy pokazują, jak ciało może stać się elementem gry politycznej, jak w jego nietykalność ingeruje oparte na religii prawo. K. Górak-Sosnowska omawia wykorzystanie kobiecego ciała, w tym przypadku nagiego, w walce ideologicznej, do czego doszło po opublikowaniu w Internecie zdjęć dwóch półnagich Arabek, i późniejszym zaangażowaniu się w sprawę ukraińskiej grupy Femen, która z założenia jest wroga wszelkim religiom, w tym szczególnie islamowi. A. Warakomska w pierwszej części swojego artykułu odwołuje się do zasad islamu dotyczących ciała, aby w drugiej części pokazać ich funkcjonowanie we współczesności na podstawie piszącej po niemiecku Turczynki z pochodzenia Nacli Kelek. G. Małachowski poświęca swoją pracę karom cielesnym stosowanym w Arabii Saudyjskiej. Podaje liczne przykłady takich orzeczeń, trudnych do zaakceptowania w kulturze zachodniej.pl_PL
dc.language.isoplpl_PL
dc.publisherUniwersytet Warszawski, Katedra Arabistyki i Islamistykipl_PL
dc.rightsCreative Commons Uznanie autorstwa na tych samych warunkach 3.0 Polska
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/legalcode
dc.subjectciałopl_PL
dc.subjectislampl_PL
dc.subjectEgiptpl_PL
dc.subjectIranpl_PL
dc.subjectsportpl_PL
dc.subjecttaniecpl_PL
dc.subjectAzja Centralnapl_PL
dc.subjectpoezja arabskapl_PL
dc.subjectproza arabskapl_PL
dc.subjectArabia Saudyjskapl_PL
dc.titleCiało w kulturze muzułmańskiejpl_PL
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/bookpl_PL
dc.contributor.organizationDepartment of Arabic and Islamic Studies, Faculty of Oriental Studies, University of Warsawpl_PL
dc.description.epersonMaciej Klimiuk
dc.rights.DELETETHISFIELDinfo:eu-repo/semantics/openAccess


Pliki tej pozycji

Thumbnail

Pozycja umieszczona jest w następujących kolekcjach

Pokaż uproszczony rekord

Creative Commons Uznanie autorstwa na tych samych warunkach 3.0 Polska
Poza zaznaczonymi wyjątkami, licencja tej pozycji opisana jest jako Creative Commons Uznanie autorstwa na tych samych warunkach 3.0 Polska