Założenia do numerycznego modelowania odkładu i rozprzestrzeniania się urobku pogłębiarskiego

Abstract

Prace pogłębiarskie związane z utrzymaniem odpowiednich głębokości nawigacyjnych torów podejściowych, basenów i kanałów portowych są konieczne do prawidłowej eksploatacji portów. Urobek pogłębiarski z basenów portowych (chrakteryzujący się drobnymi frakcjami), często nie posiada parametrów pozwalających na wykorzystanie go w sposób użyteczny i musi być odkładany na morskich klapowiskach. Deponowanie osadów w morzu jest działaniem o niekorzystnym wpływie na środowisko i w tym kontekście należy dążyć do minimalizacji negatywnych oddziaływań związanych z tego typu operacjami. Użyteczność modeli numerycznych stworzonych na bazie pakietu obliczeniowego MIKE 21, była sprawdzana w celu oceny oddziaływania klapowisk w różnych fazach ich eksploatacji na środowisko morskie. Niniejszy artykuł przedstawia założenia i kolejne fazy budowy modelu numerycznego, który byłby przydatny do opisu rozprzestrzeniania się urobku pogłębiarskiego z obszaru klapowiska, tak podczas samego deponowania jak i w okresie późniejszym. Uwagi zawarte w artykule dotyczą zasad doboru obszaru obliczeniowego, skali czasowej modelowanych zjawisk, problemów dotyczących definiowania warunków brzegowych na otwartych granicach modelu oraz optymalnego zakresu prowadzenia symulacji obliczeniowych. W artykule podkreślono również istotne znaczenie rozpoznania charakterystyk dna morskiego oraz materiału deponowanego na wiarygodność budowanego modelu numerycznego.