Przygotowanie nauczycieli do nauczania przedmiotu WDŻ

Lewicka-Zelent, Agnieszka

Przygotowanie nauczycieli do nauczania przedmiotu WDŻ

Abstract

Cel: Ustalenie, w jakim stopniu nauczyciele WDŻ są właściwie przygotowani do nauczania przedmiotu. Metody: Badanie przeprowadzono z wykorzystaniem sondażu diagnostycznego w grupie 40 pedagogów, którzy na poziomie szkoły podstawowej realizują treści z tego przedmiotu. Zastosowano trzy narzędzia badawcze: kwestionariusz ankiety własnego autorstwa, Kwestionariusz Komunikacji w Rodzinie M. Kaźmierczak oraz Kwestionariusz Stylu Przywiązania M. Plopy. Rezultaty: Na podstawie uzyskanych wyników badania własnego można sformułować tezę, że nauczyciele WDŻ w doborze treści omawianych podczas lekcji kierują się przede wszystkim indywidualnymi potrzebami młodzieży, dostosowując tematy zajęć do jej bieżących problemów. Poza tym realizują oni zagadnienia wchodzące w zakres podstawy programowej. Większość z nich podkreśliła, że potrafi podtrzymywać dobre relacje z młodzieżą, wykazuje otwartość względem uczniów i zachowuje elastyczność w doborze nowych treści. Jedna trzecia z nich zauważa swoje braki metodyczne i merytoryczne, zwłaszcza w zakresie wiedzy psychologicznej i medycznej. Dostrzegają oni również problem zbyt małej liczby godzin przeznaczonych na WDŻ, co uniemożliwia poruszenie wielu ciekawych tematów. Trzy piąte badanych w sposób właściwy komunikuje się z małżonkiem i może być autorytetem w tej roli dla młodzieży. Typowy unikowy styl przywiązaniowy charakterystyczny jest dla niespełna jednej piątej badanych. Wnioski: Nauczyciele WDŻ, wśród których dominują kobiety, w większości zostali zmotywowani zewnętrznie do podjęcia szkolenia w zakresie tego przedmiotu. Dostrzegają oni zarówno swoje zasoby, jak i deficyty w przygotowaniu do nauczania WDŻ. W pracy z uczniami zauważają potrzebę stosowania niekonwencjonalnych metod służących rozwijaniu umiejętności przydatnych w życiu rodzinnym i społecznym. Osobiste problemy w komunikacji ze swoim partnerem życiowym mają specyficzny wpływ na wiarygodność nauczyciela WDŻ.

Aim: To establish the extent to which FLE teachers are properly trained to deliver the subject. Methods: The study was conducted by way of a diagnostic survey in the group of 40 teachers implementing the contents of the subject at the level of primary school. The following three research tools were applied: the author’s own survey questionnaire, Family Communication Questionnaire and Attachment Style Questionnaire by M. Plopa. Results: Based on the obtained author’s own research results the thesis can be formulated that FLE teachers take into account, first and foremost, individual needs of young people when selecting lesson discussion topics. They adjust lesson subjects to the youngsters current problems. Moreover, they raise the issues included into the curriculum. Most of them emphasise that they can maintain good relations with young people, demonstrate openness towards students, and remain flexible in choosing new subjects. One third of them perceives their own methodological and subject-specific deficits, in particular in the field of psychology and medicine. They also perceive the problem in covering a large number of interesting topics because there are not enough lesson hours designated for FLE subject. Three fifths of the examined persons communicate with their spouse appropriately, and may represent the authority in this role for young people. A typical unique attachment style is characteristic of less than one fifth of them. Conclusions: FLE teachers, among whom women dominate, are motivated externally to undertake the training in this regard. They notice both their own resources as well as deficits in preparation for teaching FLE. When working with students, they notice the need to use unconventional methods to develop skills useful in family and social life. Personal problems in communication with their life partner has a specific influence on the credibility of the FLE teacher.