Architektura informacji polskich internetowych serwisów edukacyjnych

Abstract

Polskie internetowe serwisy edukacyjne tworzone są przez różnorodne podmioty. Te, które można uznać za bardziej oficjalne, związane z konkretnymi urzędami, instytucjami i organizacjami, oparte są najczęściej o architekturę informacji i inżynierię użyteczności zgodną z zasadami opracowanymi przez ekspertów. Większy profesjonalizm cechuje wykonanie stron urzędów centralnych, a najwięcej niedociągnięć znajdujemy w serwisach fundacji. Jednakże, przyjmowane rozwiązania pochodzą głownie z Internetu pierwszej generacji. Nastawione są na przekaz informacji od właściciela serwisu do użytkownika. Rzadko natrafia się na witrynę pozwalającą na interakcję, na współtworzenie treści przez użytkowników, zawierającą rozwiązania z nurtu Web 2.0. Wnioskując z charakteru architektury informacji i rodzaju zawartości, można domniemywać, że badane serwisy edukacyjne stworzone zostały bardziej z myślą o dostarczaniu informacji nauczycielom i urzędnikom oświatowym, niż wspieraniu młodych ludzi w procesie edukacji.